Historia szkoły

 

Dzieje szkolnictwa w Medyce sięgają początków XIX wieku. Pierwszą uczelnią na terenie Medyki była Szkoła Ogrodnicza, którą założył Gwalbert Pawlikowski – właściciel Medyki – w 1831r. Nauka była prowadzona w języku polskim. Elementarną Szkołę Podstawową utworzono w latach 1842-1848 w budynku wynajmowanym u gospodarza Sienkiewicza. Uczyło sie w niej 24 dzieci – przed południem dzieci polskie, po południu – ruskie.


W roku 1873 otwarto nową szkołę w murowanym budynku, ufundowanym przez rodzinę Pawlikowskich z jedną izbą lekcyjną i mieszkaniem dla kierownika szkoły. Uczęszczały tu dzieci obu narodowości; kierownikiem był Aleksander Paklikowski.
Z czasem szkoła podwyższyła swój stopień organizacyjny i pod koniec XIX wieku była już szkołą 4-klasową. Po śmierci kierownika Paklikowskiego (1908r.) prowadzenie szkoły objął Leopold Fedyk (aż do 1939r.). Nosiła ona wtedy nazwę „4-klasowa prowizoryczna szkoła mieszana”.


W okresie wojny (1915-1919), w miarę wzrostu liczby dzieci, szkoła podnosiła swój stopień organizacyjny; na 6-klasową. W latach 1933-1934 szkołę rozbudowano, dobudowano II piętro, gdyż uczyło sie już około 600 dzieci.


Lata 1939-1944, ze względu na trwającą wojnę, to okres burzliwych przemian w kraju, jak również w szkolnictwie medyckim.
Zmieniały sie władze, nauczyciele, języki wykładowe, granice. Gdy w 1948r. Medyka powróciła znowu w granice Rzeczypospolitej, zaczęła normalnie funkcjonować nauka w szkole medyckiej.


Aż do 1988r. nauka odbywała sie w tym samym budynku, coraz ciaśniejszym – z powodu zwiększającej się liczby dzieci. W 1984r. zaczęły rosnąć mury nowej, jasnej, pięknej szkoły, oddanej uczniom i nauczycielom w 1988r.
Szkoła ta przyjęła imię Króla Władysława Jagiełły.